سختی گیر آب موتورخانه یا همان حلقه سختی آب موتور، یک روش آزمایشگاهی است که برای اندازه‌گیری سختی آب به منظور تعیین حداکثر غلظت مجاز تشکیلات سخت آب (مانند کربنات‌ها، بیکربنات‌ها، سولفات‌ها، کلریدها و سایر تشکیلات معدنی) استفاده می‌شود. این تشکیلات معدنی باعث ایجاد رسوب در لوله‌ها، دستگاه‌ها و سطح‌های تماس با آب می‌شوند که می‌توانند عملکرد موتورها و تجهیزات صنعتی را تحت تأثیر قرار دهند.

مطابق استانداردهای معتبر، آزمون سختی آب موتورخانه با استفاده از دستگاه سختی گیری آب مطابق با روش مشخص شده انجام می‌شود. در این روش، نمونه‌ای از آب دریافت می‌شود و با استفاده از دستگاه سختی‌سنج، نیروی لازم برای نفوذ پیرامون شدت نیتژن سنگ به آب تولید می‌شود. نتیجه آزمون نشان می‌دهد که به چه میزان غلظت مجاز تشکیلات سخت در آب رسیده است.

با توجه به نتایج حاصل از آزمون سختی گیر آب موتورخانه، می‌توان تصمیم‌گیری درباره اقدامات لازم برای مقابله با سختی آب را انجام داد. برخی از روش‌های معمول برای کاهش سختی آب شامل استفاده از طرح‌های جداسازی (مانند طرح تبادل یونی، تصفیه تصویبی، نازل‌های آبنما) و استفاده از تصفیه‌گرهای شیمیایی یا فیزیکی (مانند استفاده از کربنات سدیم، سولفات آلومینیوم یا سیستم‌های نرم‌سازی آب) می‌باشد.

مقاله‌ای درباره سختی آب موتورخانه می‌تواند به موارد زیر پرداخته و دستورالعمل‌ها و روش‌های مختلف کاهش سختی آب را بررسی کند:

• معرفی و توضیح در مورد آزمون سختی گیر آب موتورخانه و دستگاه سختی‌سنج.
• شرح تشکیلات سخت آب و اثرات آن‌ها بر تجهیزات موتورخانه.
• روش‌های مبتنی بر جداسازی جهت کاهش سختی آب، از جمله تبادل یونی و تصفیه تصویبی.
• استفاده از تصفیه‌گرهای شیمیایی و فیزیکی برای کاهش سختی آب.
• بررسی اثرات محیطی و اقتصادی مرتبط با کاهش سختی آب در موتورخانه‌ها.
• مطالعه موردی‌ها و پروژه‌های موفق در کاهش سختی آب موتورخانه.

نوشتن یک مقاله کامل در این زمینه نیاز به بررسی و تحقیق دقیق‌تر خواهد داشت تا اطلاعات جامع و دقیقتری درباره سختی آب موتورخانه و راهکارهای کاهش آن ارائه شود.